Blog 25 – Gratis

Bij een verhuizing hoort ook afscheid nemen van spullen.
Een aantal meubels hebben we op Marktplaats gezet.
Gratis af te halen…

Je zou zeggen, die gratis spullen zijn zo weg.
Daar leek het wel op, er zijn ook genoeg mensen die reageren.
Jammer is, dat deze mensen hun afspraken niet nakomen.

Het toppunt is toch wel de commode:

Poging 1 – Persoon 1
Heeft u de commode nog? Ja hoor. Kan ik rond 16u komen? Ja hoor.
Niemand gezien.

Poging 2 – Persoon 2
Heeft u de commode nog? Ja hoor. Kan ik vanavond komen? Ja hoor.
Niemand gezien.
Poging 3 – Persoon 2
Sorry, mijn man kon gisteren niet meer. Wilt u de commode nog ophalen?
Ja, we zijn er binnen 1,5 uur.
Niemand gezien.
Poging 4 – Persoon 2
Heeft u nog interesse? Ja, ik laat weten wanneer mijn man kan.
Zou hij in mijn combi passen?
Geen idee, dat kan ik zo niet inschatten?
Geen reactie
Poging 5 – Persoon 2
Wilt u de commode nog ophalen?
Ja, mijn man kan morgenochtend.
We zullen morgenochtend de commode buiten zetten, neem maar mee.
Niemand gezien.

Poging 6 – Persoon 3
Heeft u de commode nog? Ja, kom maar halen.
Ik kom rond 14u. Prima, ik fiets om 14.15u naar school, dus ik zet hem wel buiten.
Ik kom terug uit school, daar staat nog steeds de commode.
Niemand gezien.

Op de bouw uit ik mijn frustraties tijdens schafttijd.
Daar krijg ik te horen dat misschien het probleem wel is, dat het gratis is.
Wanneer het gratis is, wordt het ook vrijblijvend, of denken mensen dat het niets meer waard is.
Misschien moet ik nog proberen om de commode voor een klein bedragje op Marktplaats te zetten, maar eigenlijk wil ik ‘m gewoon gratis weggeven aan iemand die het goed kan gebruiken.

De boodschap die wij in de kerk hebben is ook gratis.
Gratis genade.
Nu wil ik er niet voor pleiten dat we moeten gaan betalen voor de kerk.
Maar stralen wij nog uit dat wát we hebben kostbaar is, ook al is het gratis?
Zien wij de waarde er zelf nog van in en gunnen we het daardoor aan een ander?
Of voelt het voor de ander alsof we iets ouds en waardeloos hebben en er vanaf willen?