Blog 16 – Mist

Vanochtend mijn eerste werkochtend in Andel.
Op de weg tussen Waalwijk en Andel word ik vergezeld door de jongste.
Ook zij heeft haar eerste ochtend in Andel.
We rijden door de mist, die steeds dichter wordt hoe verder we komen.

Ik vraag haar: ‘Wat gaan we doen?’
‘Ik ga in Andel wonen’.
‘Nee, we gaan vandaag nog niet in Andel wonen. Vandaag ga je in Andel spelen’.
‘Met de poppen’.
Ik vermoed dat ze denkt dat ze weer bij de crèche ging spelen, net als afgelopen zondag. Die ruimte kent ze al en vindt ze fantastisch. Maar nu verwacht ze weer daarnaartoe te gaan.
Ze weet niet wat er écht komt, dat moet ze gaan ervaren.

Ook ik moet het gaan ervaren.
Ik heb mijn verwachtingen over deze dag.
Ik heb er zin in, maar ook ik weet niet precies wat er komt.
Het is als de mist deze ochtend, ik weet dat ik onderweg ben, maar de contouren om mij heen zijn vaag.
Ik heb mijn ideeën over vandaag, ik heb een lijstje met punten waar ik aan ga beginnen, maar het kan ook zomaar anders lopen.

Hoe dichter we bij Andel komen, hoe mistiger het wordt.
Ik breng de jongste bij de opvang, ze heeft er zin in en zwaait vrolijk naar mij.
Wanneer ik ‘De Binnenhof’ opendraai, besef ik dat mijn hoofd ook nog wat mistig is.
Ik ben mijn laptop vergeten.
En zolang we in Waalwijk wonen, ga ik niet op en neer rijden voor een laptop.

Mijn eerste werkochtend ziet er anders uit.
Gelukkig heb ik mijn telefoon om de nodige mailtjes te beantwoorden.
Ook om de straten te vinden (om wat eerste kaartjes te bezorgen en wat eerste bezoekjes te brengen), doet mijn telefoon trouwe dienst.
De eerste ochtend is -ook zonder laptop- snel gevuld.

Wanneer ik de jongste na haar ochtendje wennen ophaal, is de mist gelukkig wat weggetrokken. Met een glimlach denk ik terug aan afgelopen zondag. Wat was het een stralende dag, in alle opzichten.
‘Waar gaan we naartoe?’, hoor ik vanaf de achterbank.
‘Naar huis’.
‘Alweer…nu al?!’, klinkt het eigenwijs.

Dat kan ik alleen maar beamen.
Ik heb zin in morgen!