Op onze zolder staat sinds december een schatkist.
Eén van onze kinderen heeft die gekregen als surprise op school.
Toen ik aan het betreffende kind vroeg waarom die een schatkist had gekregen, was het antwoord:
‘Omdat ik op het briefje had geschreven dat mijn wens is dat ik rijk word’.
Nou, die financiële opvoeding is dus enigszins mislukt.
Soms vraag ik mij sowieso af of we daar in gaan slagen.
We voeden de oudste drie hetzelfde op, maar toch is het resultaat zo verschillend…
-Eentje krijgt sinds september kleedgeld, maar heeft nog steeds niets uitgegeven.
-Een ander probeert geld te lenen om de gewenste game te kopen.
-Pas geleden ging er eentje boodschappen doen met een vriendje en werd het wisselgeld aan het vriendje gegeven.
-De één geeft het liefst al het spaargeld aan het goede doel en de ander heeft al moeite om iets kleins opzij te leggen.
-En dan dat rijk worden…heb ik ze dat geleerd?
Op dit moment zijn wij druk bezig met onze huizenzoektocht.
Ik ontkom er dan ook niet aan om mij ook enigszins met de financiën bezig te houden.
Carlo vraagt mij: ‘Wat ga je eigenlijk verdienen?’ ‘Geen idee’
Rijk zal ik en wil ik er niet mee worden.
Ik heb niet zoveel met geld verdienen en ook niet zoveel met geld uitgeven.
En aan de ene kant besef ik mij goed dat dit makkelijk is wanneer je je in de luxepositie bevindt dat je niet elk dubbeltje om hoeft te draaien. Aan de andere kant hebben we die periode ook gehad, toen we nog niet zolang getrouwd waren. Maar ook toen hield ik mij niet bezig met de financiën en maakte ik mij er ook niet druk om.
En dan denk ik ook na over mijn eigen financiële opvoeding.
Die ook jammerlijk mislukt is.
Maar dat zegt niets over de pogingen van mijn ouders, daar kwam ik laatst wel achter.
Mijn vader was altijd in de avonduurtjes bezig om in Excel de financiën bij te houden.
Toen wij wat ouder werden, moesten wij dit ook leren.
Pas was ik in gesprek met mijn broertje en zusje en kwam ik erachter dat zij dit wel overgenomen hebben. Dat zij er zelfs lol aan beleven of hier rustig van worden.
Ik blijk dus de enige te zijn die dit niet over heeft genomen, terwijl het mij wel geleerd is.
Uiteindelijk is mijn conclusie dat ik de opvoeding, ook de financiële opvoeding niet volledig zelf in de hand heb. We geven de kinderen allemaal dezelfde opvoeding, maar toch ontwikkelen ze zich allemaal op hun eigen manier.
Ik hoop dat ze daar een balans in vinden.
Het is goed om te sparen, maar overdrijf daarin niet.
Het is goed om te geven, maar ook daar moet je je hoofd bij gebruiken.
Het is goed om je financiën op orde te hebben, maar de vraag is of je daar avonden mee bezig moet zijn…
Terug naar de schatkist.
Deze schatkist zit vol met geld. Chocoladegeld.
En wat het betreffende kind niet weet, is dat er hier in huis een kleine dief rondloopt.
Als de oudste drie op school zitten, gaat ze stiekem naar boven om te ‘stelen’.
In die zin blijft de Bijbeltekst uit Mattheus 6: 19-20 relevant.
‘Verzamel voor jezelf geen schatten op aarde; mot en roest vreten ze weg en dieven breken in om ze te stelen. Verzamel schatten in de hemel, daar vreten mot noch roest ze weg, daar breken geen dieven in om ze te stelen. Waar je schat is, daar zal ook je hart zijn.’
Wat dat betreft kunnen we allemaal nog wel wat financiële opvoeding gebruiken…