Blog 37 – Delen?

Het is alweer een maand geleden dat ik een blogje heb geplaatst.
Misschien denkt u, denk jij dat ik het te druk heb om te bloggen.
Dat is niet zozeer het probleem.
Het is ook niet zo dat ik geen ideeën heb, waarover ik zou kunnen schrijven.
Elke dag popt er wel een idee op, waar ik iets mee zou kunnen.

Wat houdt mij dan tegen?
Daar heb ik even over nagedacht.
En er zijn twee belangrijke redenen voor.

1) Ik ontdek steeds meer mensen die mijn blog lezen. Dat is natuurlijk prachtig.
Maar ergens ben ik heel naïef met dit project gestart, vooral voor mijzelf.
Om mijn weg als beginnend predikant vast te leggen en te delen.
Niet volledig realiserende, dat delen ook betekent dat mensen het lezen.
Dat ze zelfs naar mijn blogjes uitkijken.
Nu ik daar meer bewust van wordt, beperkt mij dat soms ook.
Kan ik over dit thema wel schrijven?
Dan houd ik mij bezig met de vraag wat mensen wel niet zullen denken…
In welke huiskamer komt mijn verhaal terecht en wat gebeurd er in de hoofden van mensen…

2) Het tweede wat mij bezig houdt, is mijn rol als predikant.
Wij leven voor ons gevoel zeker niet in een glazen huis.
Tegelijkertijd ben ik hierin soms ook wat naïef en realiseer ik mij pas sinds kort wat mensen allemaal van ons zien, horen en denken. Wij zijn niet gewoon nieuwe inwoners van Andel.
Het is niet zo dat ik daar last van heb, maar het bepaalt mij wel weer bij de vraag wat ik wel of niet wil delen. Wat ik wel of niet moet delen.

De meeste mensen weten inmiddels wel dat ik vrij veel deel.
Ik voel mij daar zelf goed bij en ik merk dat het ook een openheid geeft.
Wanneer ik iets van mijzelf laat zien, durft de ander dat ook.

Toen ik in deze weken nadacht over wat ik nu wel of niet kan of wil delen, moest ik denken aan het koninklijk huis.
Zij houden zelf heel erg de regie in handen. Een paar keer per jaar geven zij zichzelf ‘bloot’. De camera’s zijn welkom en een inkijkje in hun leven en gezin wordt gegeven. Maar dat is het dan ook, dan moeten mensen niet op andere momenten over hun grenzen heen gaan.

Dit voorbeeld past denk ik het beste bij hoe ik aankijk tegen het delen als predikant.
(Niet dat ik ons gezin wil vergelijken met de koninklijke familie, wees gerust!)
Maar hun bewuste keuze inspireert mij wel.
Ik geef best veel, mensen krijgen een inkijkje in ons leven, in ons gezin.
Daardoor voorkom ik denk ik dat we in een glazen huis leven.
Het geeft ons de gelegenheid om op andere momenten ons eigen leven te leven.
Door zelf te geven en te delen, voorkom ik dat mensen zich afvragen wie wij nou eigenlijk zijn, wat we nou eigenlijk doen.

Het blijft zoeken, naar wat ik wel of niet wil delen, dat doe ik steeds in samenspraak met Carlo (en vaak ook met de kinderen). Dit schrijven helpt mij weer even om alles op een rijtje te zetten en verklaard ook waarom er soms radiostilte is.

Tot snel!