In december schreef ik een blog over winterslaap.
Ik ben daar door veel mensen over aangesproken.
Nu kan ik u en jou melden dat ik ontwaakt ben.
Toen ik (inmiddels meer dan een jaar geleden) de eerste contacten had met Andel, ben ik een aantal keer zo anoniem mogelijk door Andel gereden.
Die eerste paar keer was het regenachtig en grijs.
Ik reed Andel binnen en het eerste wat ik zag, door de regendruppels heen, was die lelijke ‘De Heus’-fabriek.
Dit moet echt wel roeping zijn, dit had ik nooit uitgekozen…
Op 27 maart 2022 werd ik bevestigd en het was een stralende dag, in alle opzichten.
In de periode daarna heb ik enorm genoten van het dorp.
Over de dijk fietsen, met de wind in mijn haar en de zon op mijn gezicht.
Het hele dorp wat zich naar buiten keert, de gesprekjes op straat.
Pastoraat te voet en op de fiets.
Zwemmen in de maas, buiten eten, buiten leven.
Maar dan wordt het toch weer herfst en winter.
En toen zag ik opeens weer wat ik die eerste keer zag.
Een saai grijs dorp, niemand op straat én die lelijke ‘De Heus’-fabriek.
Hier ben ik naartoe geroepen.
U moet zich over mij geen zorgen maken, ik heb geen last van een winterdepressie.
Ik heb mijn werk in de afgelopen maanden met vreugde gedaan.
Maar ik leef wel enorm op als de zon weer schijnt.
Net als zovelen van ons.
De afgelopen week was het weer zover, ik voel mij ontwaakt uit die winterslaap.
En het dorp met mij.
En ik merk dat ik mijn werk met nóg meer vreugde kan doen.
Volgende week begint de 40-dagentijd, we gaan toeleven naar Pasen.
Het blijft bijzonder om te zien hoe ook de natuur en de seizoenen daarin meedoen.
De hele schepping ontwaakt en getuigt!
